Het hoort natuurlijk niet, een artikel beginnen met een stukje Wikipedia. Maar ik doe het toch.
“In Nederland werd dagbladzegel in 1812 ingevoerd. Door de extreme hoogte van deze belasting, de belasting bedroeg in 1832 tweeënhalve cent, waren kranten slechts voor een rijke elite beschikbaar. Het protest tegen de maatregel wordt vanaf circa 1850 steeds luider. In 1867 wordt het anti-Dagbladzegel-verbond opgericht. Mede onder druk van de protesten schaft de overheid de dagbladzegel per 1 juli 1869 af.”
De geschiedenis lijkt zich te herhalen…
Bijna 150 jaar geleden werd in Nederland de aparte krantenbelasting, het dagbladzegel, afgeschaft. Die belasting maakte kranten duurder en daardoor onbereikbaar voor grote groepen. In het nieuwe BTW-plan (stroomlijnen, wieden in woud van uitzonderingen, vereenvoudigen… u kent dat wel) gaat het BTW-tarief van 21% ook voor kranten, tijdschriften en boeken gelden.
Of het plan het haalt, is dubieus, maar als het eenmaal is, komt het vast nog wel eens uit een la. Voor media geldt dan: ze zijn naar de categorie “luxe-producten” overgeheveld.
Een BTW-verhoging in Nederland van 15% betekent dat mijn Parool-abonnement van € 320 naar € 368. De Volkskrant gaat van € 336 naar € 386.
Voor bestaande lezers een flinke verhoging, voor beginnende lezers een grote hindernis. Maar het is ook een principiële beslissing.
In Denemarken, Engeland en België betalen kranten 0 (nul) procent BTW, bij de Belgen knijpt de overheid een oogje dicht en hanteert dat 0-tarief ook voor digitale kranten (niet voor alle digitale nieuwsproducten, een schoonheidsfoutje).
In Nederland wordt niet eens voor het 0-tarief gepleit, maar voor een 6% tarief voor digitale producten. En dan krijg je dit. Liberalen, neo-liberalen en socialisten voeren opnieuw een soort van Dagbladzegel in. Zelden is “de klok terugdraaien” beter geïllustreerd. Tijd voor een nieuw anti-Dagbladzegel-verbond?
