Natuurlijk moet het OM met z’n vuile tengels van die viezerikken van GeenStijl afblijven. Het gaat niks opleveren, houdt de zaak onnodig lang in de publiciteit en zal contraproductief blijken.
De discussie zou niet moeten gaan over de “grenzen aan de vrijheid van meningsuiting” maar over de ‘grap‘ zelf.
Door die stompzinnige actie van het OM – die als het om journalisten, meningsuiting en bronbescherming gaat, permanent de plank misslaat – is GS plots de frontsoldaat in de strijd om de vrijheid van meningsuiting geworden.
Toen ik de foto-montage zag, dacht ik niet “vrijheid van meningsuiting” of “daar sturen we het OM op af” maar vooral dat je toch wel totaal van de pot gerukt moest zijn om dit grappig, relevant of ter zake doende te vinden (of wanhopig).
Ik vroeg me ook af hoe ze dit bij De Telegraaf vinden, de krant die al weken om het hoofd van Van Aartsen vraagt en het nu geleverd heeft gekregen van hun (onbereikbare) collega’s. Of bij de regio-kranten van TMG. Of bij Dichtbij. Of bij NRC – het aanstaande TMG-familielid. Of bij de adverteerders die naast deze superleuke grap hun banners plaatsen: Kwantum, Schiphol, HP laptops, Route Mobiel en het World Food Programme.
De vraag is natuurlijk niet of het mag doen maar of je het moet doen. En door de ingreep van het OM ontsnappen de betrokken, de collega’s, de eigenaren, de aandeelhouders en de adverteerders aan die discussie.
