JONG TALENT: Iedere maandagavond een nieuw portret van een oud-student aan de School voor Journalistiek. Waar zijn deze journalisten beland? Waar valt nog een slag te slaan in hun vakgebied? En welke handvatten hebben zij meegekregen tijdens hun studie in Utrecht?
Onze eerste ontmoeting was vorig jaar, waarbij ik bij hem langs ging in de studio van Den Haag FM. Van midden in de nacht radio maken en file lezen bij de ANWB, tot aan verslag geven voor Omroep West en het voorbereiden van het programma Kamerbreed. Ivar Lingen is al een tijdje afgestudeerd aan de School voor Journalistiek en staat bekend om twee specialisaties: zijn hart verloor hij namelijk aan zowel het radio maken als de politieke journalistiek. Ik ging langs bij Ivar Lingen in, hoe kan het ook anders, Den Haag.
RAADZAAL
Ivar, we zitten hier in de raadzaal van Den Haag. Wat betekent deze raadzaal voor jou?
Eigenlijk mijn start van mijn politiek journalistieke carrière geweest. Achter jou op de eerste rij zat ik altijd als journalist, gemeenteraad te volgen, begon al om half 8 en eindtijden waren nogal verschillend. Ik heb nog wel eens een keer tot een uurtje of half drie hier gezeten. Soms is het een hele lange zit, maar je zit echt niet alleen maar op die eerste rij, heel vaak loop je ook een beetje rond, praat je met mensen in de zaal. Ja, hier schreef ik mijn eerste echte stukken voor de krant over de politiek.
Want als je hier bent en je zit daar op de perstribune, voel je je dan ook het mannetje van de pers of hoe voel je je dan als je hier zit? Of doe je gewoon je werk en vergeet je alles wat eromheen zit?
ik was een jaar of achttien toen ik hier voor het eerst de raad kwam volgen. Ik ben nu namelijk 24 en i voelde me nou niet echt helemaal het mannetje. Ik voelde me meer de jongste bediende en ik dacht aan het begin dat mensen mij niet zo snel serieus zouden nemen, maar ja ik schreef wel voor een krant met een oplage van 250 duizend exemplaren. En dan nemen mensen je wel weer serieus. Er waren ook wel stukken die ik schreef, ik noemde verschillende partijen en dat was ook leuk voor de politici zelf. En uiteindelijk ontzettend leuke tijd hier gehad.
DE START AAN DE SVJ
We gaan even terug naar 2011 toen je begon aan de School voor Journalistiek. Je maakte hem keurig in vier jaar af, dat gebeurt wel, maar je hoort vaak dat mensen uitlopen. Waarom besloot jij eigenlijk journalistiek te studeren in Utrecht?
Toen ik klaar was van de middelbare school dacht ik moet ik nou naar die School voor Journalistiek, wat heb ik daar nou aan? Ik begon namelijk al voor kranten te schrijven en als ik zonder studie voor een krant kan schrijven zal de rest ook wel makkelijk afgaan. Toen heb ik een tussenjaar genomen en heb een tijdje bij de ANWB gewerkt als filelezer en toen dacht ik op een gegeven moment wel goed om een studie te beginnen en toen ik het eerste jaar van de School voor Journalistiek in Utrecht zat dacht ik goed waar ben ik aan begonnen..
Ohja?
Ja, het was voor mijn gevoel best wel een laag niveau. Het werd toen naarmate de tijd vorderen in de tweede en derde jaar wel interessanter voor mij omdat ik meer mocht doen. Maarja, ik kwam nog steeds op de plekken waar ik daarvoor ook al kwam: ik kwam al in de raaszaal en toen moest ik ineens verhaaltjes en filmpjes maken over de gemeenteraad van Den Haag.
Wanneer kwam je erachter dat er wel een meerwaarde was aan de school?
Eigenlijk alleen de stages vond ik heel gaaf: daar leerde je het meeste, omdat je in de praktijk dingen gaat doen. Op de School voor Journalistiek moest je ook wel zelf op pad, maar werd je beoordeeld door een docent en tuurlijk was dat altijd goed om de puntjes op de i te zetten, maar uiteindelijk vind ik dat toch het meeste in de praktijk leert waar het er echt omgaat, dat je daar het meeste leert.
Op de School voor Journalistiek sloeg ik liever niet mijn boeken open, uiteindelijk moest het soms wel als ik nog eens een herkansing moest maken, dacht ik laat ik nu maar eens de boeken openslaan, maar het liefste leerde ik uit de hoorcolleges waar ik het meeste leerde en het meeste opving. Dus ik vond dat het makkelijkste, dan werd het mij allemaal gewoon in de schoot geworpen. Die aantekeningen scheelde heel erg. Dat scheelt wel met of je HAVO of VWO hebt gedaan: ik hoefde maar een paar keer de aantekeningen doornemen en dan lukte dat tentamen wel. Maar soms wat dat zo ingewikkeld dat ik dacht komt allemaal wel goed, maar uiteindelijk was het niet zo.
LOKALE OMROEPEN
Jouw eerste ervaring met radio maken was bij de lokale omroep Rijswijk, wat was jouw eerste klus daar? Begon dat met de koffie zetten?
Nee, ik kwam daar voor het eerst omdat ik zelf een interview moest geven omdat ik naar Afrika was geweest als onderwijsproject van Stichting Edukans, daar was ik als journalist geweest vanuit mijn middelbare school. Daar had ik stukken over geschreven en stond met een artikel in het AD en toen vragen ze bij Omroep Rijswijk, wil je ook een interview bij ons geven? Toen presenteerde ik een beetje mee en kondigde ik de plaatjes af. Ze vroegen daar of ik dat vaker wilde doen. dat vond ik fanatisch, de liefde voor de radio was geboren.
Wat is dat dan: de liefde voor de radio? Daar hoor ik vaker mensen over, de radio is zo mooi, is ene instituut. Maar wat is die liefde dan?
Toch het feit dat je de hele tijd geboeid kunt luisteren naar iets waar je zelf een beeld bij kunt creëren, dat vind ik heel mooi. Je kunt ineens een idee hebben waar een boom van een kerel staat, omdat het een donkere stem heeft, maar uiteindelijk is het gewoon een iel mannetje van in de 30 ofzo. Dat idee van dat je niet weet wie er aan die andere kant van de lijn zit, vind ik heel magisch.
En dat begint in 2009, je was nieuwslezer bij het programma van Michiel Fraase Storm bij RTV Nens. Maar je had nog geen enkele ervaring met nieuwslezen. Hoe is dat dan?
Hij wilde mij opleiden tot nieuwslezer en dat vond ik fantastisch om dat te leren. Aan het begin bakte ik er helemaal niks van, dat wil ik ook niet meer terugluisteren, vind ik vreselijk. Uiteindelijk heeft het er wel toegebracht dat ik de nadruk ergen op kan leggen, dat ik duidelijker spreek en dat ik mijn stem op een goede manier gebruik. Aan het begin sprak ik heel snel, gehaast en konden mensen amper verstaan wat ik nou eigenlijk zei. Dat is allemaal wel veranderd.
POLITIEKE JUNKIE
Je bent veel met politiek bezig. We zitten niet voor niets in deze raadzaal. Had je die specialisatie al snel bij de SvJ? Strak in je hoofd dit wil ik doen, dat wordt mij specialisatie?
Op de middelbare school was ik al geïnteresseerd in de politiek. Dat zit gewoon in mij karakter, maar op de School voor Journalistiek heb ik gedacht of je kunt naar de rechtbank gaan of naar de gemeenteraadsvergadering wist ik wel waar ik naartoe ging: de gemeenteraad natuurlijk. Aan de ene kant dacht ik de rechtbank is wel iets waar ik iets nieuws kan ontdekken, maar is dat wel wat ik wil uiteindelijk wil ik de politieke journalistiek in, dus dan heb ik er meer aan door naar de gemeenteraad te gaan. maar uiteindelijk ben ik wel veel naar de rechtbank gegaan.
Voor je werk mag ik hopen?
Voor mijn werk ja. Hahaha!
Maar die specialisatie kiezen. Ik vraag dat omdat ik, maar ook heel veel anderen ermee worstelen: wat moet ik nou kiezen? Moet ik me heel breed opleiden of moet ik me snel specialiseren? Hoe sta jij daar tegenover?
Qua inhoud heb ik me heel erg gespecialiseerd op politiek, maar ook de uitvoering. Ik ben niet in alles even goed, maar ik kan wel een stuk schrijven voor de krant of voor internet, ik kan ook een radio-item maken of ik kan het voor televisie maken.
Maar die specialisatie in een onderwerp, het medium even daarbuiten gelaten. De specialisatie in een onderwerp zoals jij dat het gedaan.
Die afwisseling van alles kunnen op alle terreinen, dat is één ding, maar je moet dan wel éen onderwerp hebben om je daarop te storten. Dus in mijn geval was het duidelijk dat ik de politiek inging.
Bij Den Haag had je een eigen radioprogramma met politieke gasten. Politici hebben vaak veel mediatraining gehad. Hoe prik je daar doorheen?
Door gewoon de vragen zo simpel mogelijk te stellen en zodat ze zo simpel mogelijk moeten antwoorden. Als ze ergens omheen willen draaien, komen ze daar bij mij niet mee weg. Dat is soms wel erg moeilijk.
Ja?
Ja, er zijn mensen die er constant omheen draaien ondanks dat ik de vraag zo simpel mogelijk stel. En dan geef ik ook gewoon aan dat we er niet uitkomen samen. Een beetje jammer is dat dan.
Neem je dat dan voor lief of wil je er het uiterste eruit halen, het onderste van de kan?
Als iemand toch geen zin heeft om te antwoorden, dan laat ik het maar gewoon. Wie ben ik om dat er dan uit te halen? Dan kun je beter constateren dat diegene niet wilt reageren, dan weet de luisteraar ook wel wat die daarmee moet.
SCOOP
Je maakte in de zomer van 2015 landelijke nieuws met het interview van Sander Dekker over de Koningslied.
Nou met Sander dekker was het zo dat ik van tevoren heb afgesproken dat ik het wilde hebben over het Koningslied. Er waren toen schriftelijke vragen over gesteld doorn een partij in de Tweede Kamer. Toen zei Sander van tevoren nog het allemaal wel spannend, moet je dat wel doen. Toen zei dus Sander Dekker uiteindelijk dat hij met zijn ogen moest knipperen toen hij het bedrag hoorde van volgens mij zo’n twee ton. En toen dacht ik dit is wel nieuws en hoe dat dan uiteindelijk zijn hele leven gaat leiden, het NOS Journaal heeft een fragment overgenomen van wat ik op de radio heb gemaakt, dat is bizar. Dat is wel fantastisch.
Is dat waar je het voor doet: voor een scoop?
Ik dacht wel dit is interessant, maar nooit gedacht dat het zo groot zou worden. Het gaat mij erom dat ik nieuws maak: of ik nou iemand een hele simpele vraag stel en dat al nieuws wordt of ik dat ergens in moet gaan graven, dat maakt niet uit. De vraag is wanneer iets nieuws is en dat weet ik soms ook niet. En als ik dan ergens mee bezig ben en ik bekijk een uitzending terug, kan ik soms een uitspraak tegenkomen die best wel ver gaat of wat best wel nieuws is. en dan denk ik ineens jeetje, mooi, hier moet ik wat mee. Het maakt je ook bet wel nuchter, als je zoiets meemaakt, wil je dat de volgende keer weer. Maar dat kan niet elke keer.
JONG GELEERD IS…
Je bent ook hoofdredacteur bij De Oud-Hagenaar. Ben jij liever iemand die de touwtjes in handen neemt of liever de redacteur die braaf doet wat hem wordt opgedragen?
Beiden niet, haha. Dat moet er tussenin zitten. Ik ben graag redacteur dat ik me dienstbaar opstel ten opzichte van anderen, dat ik doe wat anderen mij opdragen. Maar als ik het er niet mee eens ben, laat ik dat wel weten. Als journalist moet je daarin keuzes maken.
Maar er tussenin kan natuurlijk niet. Je bent of hoofdredacteur of redacteur.
Ja, dat is waar. Maar ik vind het het leukste om in het veld te staan, op pad te gaan, afwisseling te zien.
En daar ben je ook goed in, want bij Omroep West ben je echt politiek journalist, waarbij je vooral stukken schrijft maar ook op pad gaat met camera. Mis je dan niet die radiokant bij Omroep West?
Nee, uiteindelijk zit ik ok regelmatig bij Omroep West bij de radio om dingen uit te leggen en mag ik het nieuws van die dag toelichten. Ik ben daar de duider van waarom het interessant is of relevant en wat voor nieuwe ontwikkelingen er in de politiek zijn geweest. Daardoor rijg ik nog steeds die feeling van radio, de ene keer is het een interview wat ik aanlever en dat zenden we dan uit en de andere keer maak ik een reportage wat uitgezonden wordt.
Je komt bij mij over als een vrij, serieuze jongeman. Hoort dat bij de rol die je hebt als politiek journalist of is dat jouw persoonlijkheid?
Ik denk mijn persoonlijkheid. Ik ben best wel jong, 24 jaar bijna 25, en ik zit nog in die fase dat je zegt zo, ben bijna 25. Tuurlijk ben ik wel trots wat ik nu doe en wat ik heb gedaan, maar dat is vooral omdat ik me openstel voor van alles en nog wat. Als iemand zegt heb je zin om mee te gaan hier en daar naartoe, denk ik niet, wat zit erin voor mij, maar denk ik nou vind ik leuk en ontmoet ik mensen en dat is waar ik het van moet hebben, waardoor je een groot netwerk kunt opbouwen die je nog eens kunt vragen als je ze ergens voor nodig hebt en dat ze je dan kennen.
Maar je bent nog zo jong, want je zei in de auto toen je hiernaartoe ging, was er een redacteur en er was iemand aan de telefoon die je wel twee keer zo oud schatte.
Ja, die zei je lijkt wel twee keer zo oud hoe jij praat.
Is dat een compliment?
Ja, ik ben ook maar wie ik ben. Ik kan er heel filosofisch over doen, maar ik vind dat ook niet negatief bedoeld. Het is meer dat iemand dat niet verwacht van mij. Er zijn ook mensen die 50 zijn, waarvan je denkt die lijkt wel 30 want die stellen zich zo jong op. Het kan dus ook de andere kant opslaan.
BLIK IN DE TOEKOMST
Als we even een blik in de toekomst gaan werpen, zo ver zijn wel al. Ben je over vijf jaar nog steeds hoofd van de Oud-Hagenaar?
Ehhmm, waarom niet? Het is iets wat ik er een beetje bijdoe, naast mijn werk voor Omroep West en Kamerbreed, maar ik vind wel dat zoiets er moet zijn. Ik ben er niet heel veel tijd mee kwijt, ik deel de krant in en vind het leuk om te blijven doen. Of die krant over vijf jaar nog bestaat, is een tweede.
Ohja?
Ja, de krant is een moeilijke business. Stel dat er bij mij iets voorbij komt, waar ik meer tijd mee kwijt ben en daardoor de krant niet kan doen, dan moet ik daar een keuze in maken.
En dan legt de krant het loodje?
Zou kunnen inderdaad.
Heb je je eigen politieke programma straks of ben je echt een researcher ahcter de schermen?
Een eigen politieke programma lijkt me mooi en interessant om te doen, maar ik kijk wat er op mijn pad komt.
Heel lastig om misschien te zeggen waar je over vijf jaar staat.
Weet ik veel. Vind ik superlastig om te zeggen. Je weet niet wat voor dingen er allemaal mogelijk zijn. Dan kan het zomaar zijn dat ik op de rijdende trein aan de ene kant van het perron stap, maar kan ook aan de andere kant zijn. Zo moeilijk om dat te zeggen. Je kunt wel je droom uitstippelen, maar het zal een droom blijven. Alle dingen die ik tot nu toe heb gedaan, waren dingen waarvan ik niet wist dat het zou gaan gebeuren.
Als je die dromen uitstippelt. Hoe zien die dromen er dan uit?
Een eigen politiek programma, ofwel produceren ofwel presenteren.
Vast wel, vast wel.
We zullen zien.
