Graaiers, zakkenvullers en uitvreters: grote eenstemmigheid in de Nederlandse media over de topsalarissen in de publieke sector. In de reguliere media kreeg de verontwaardiging gestalte door voorspelbare columns en lijstjes waarin de top 10 genamed en geshamed werd. Op ‘sociale’ media ging het wat grover aan toe, daarom zijn het ook sociale media.
Maar wat is er mis met het half miljoen van Matthijs?
Als Van Nieuwkerk een half miljoen persoonlijk binnenhaalt maar één miljoen voor de publieke omroep verdient, is daar niks mis mee.
De Ster-blokken voor en na DWWD (zo’n 500 per jaar) worden waarschijnlijk minimaal twee maal zo goed bekeken dan wanneer DWWD niet uitgezonden zou worden. Is dat verschil in opbrengst meer of minder dan €493.000? Wie rekent dat even uit?
Wat voor Van Nieuwkerk geldt, gaat ook op voor de anderen. Als Elise Hoorn voor woningcorporatie Van Alckmaer – dankzij haar kunde en contacten – een lage rente bij de bank eruit heeft gesleept, efficiënt en op tijd een enorme hoeveelheid woningen heeft opgeleverd, en de financiële positie van haar bedrijf binnen een jaar aanzienlijk verbeterd heeft, is ze die €654.000 dubbel en dwars waard.
Als blijkt dat deze bestuurders en presentatoren hun geld niet waard zijn, dan is het pas echt nieuws.
Waarom zoeken journalisten dat niet uit? Dit soort vragen worden niet gesteld, laat staan beantwoord. Wat de media vooral doen, is elkaars verontwaardiging kopiëren. Dat is natuurlijk ook veel makkelijker (en goedkoper).
