De Groene Amsterdammer viert dit jaar zijn 135ste verjaardag en is hiermee het oudste, nog verschijnende journalistieke tijdschrift van Nederland. Ter gelegenheid hiervan publiceerde het vandaag een dubbeldubbeldik nummer over mediacratie. Je kunt het haast zo gek niet verzinnen of het staat erin: artikelen over de Haagse perskluit, ombudsmannen, spindoctors, Engelse, Franse en andere persschandalen, Pauw & Witteman, NRC-Handelsblad, oorlogsfotografie en nog veel en veel meer. Een onmisbaar nummer voor iedereen die in media geïnteresseerd is. Geen wonder overigens dat ook verschillende leden van het J-Lab erin schreven. Remko van Broekhoven over Wilders en de linkse media en Chris van der Heijden over het debat over mediamacht. Laatstgenoemde is sceptisch over het fenomeen maar concludeert stemt evenmin in met de radicalen op dit gebied.
Zonder enige twijfel hebben de verhalen over de media in of bij Vietnam, Watergate, de Val van de Muur of de revolutie van de jaren zestig mythologische trekjes. Zo belangrijk als ze her en der, in de Pakula-film over Watergate bijvoorbeeld, voorgesteld worden, zijn media nooit geweest en zullen ze vermoedelijk ook nooit worden. Maar dit besef rechtvaardigt niet de tegenovergestelde conclusie.
