“Acht mannen op het podium, dan is zo’n boerka niet eens nodig”. Dat was de kop boven van een column van Malou van Hintum in de Volkskrant. Aanleiding was de scrum sessie Red de Journalistiek #rdj12 in De Balie.
Middelpunt van de avond was Marianne Zwagerman die acht mediamannen op het podium had gezet (ik was één van de acht – 2e van rechts).
Tijdens de bijeenkomst was het all-male panel al trending in de #rdj12-discussie. Eén van de tweets ging vergezeld van een foto met 8 mannen op een rijtje. Zwagerman stond er niet op. Die foto plaatste de Volkskrant bij haar artikel.
Curieus was de bronvermelding: © TWITTER. Ik vroeg op Twitter of iemand wist wie de echte maker was. Bij de Volkskrant dacht men eerst dat het één van de eigen redacteuren was. Er waren er twee aanwezig die avond, maar foto’s hadden ze niet gemaakt. Wel zette één van hen deze foto bij de column die werd aangeboden, in de veronderstelling dat de bronvermelding © TWITTER voldoende was.
Maar na een paar minuten bleek dat de bron @corrysiegers was.
Ondertussen was er twitterverkeer op gang gekomen. Dienstdoend vk.nl-chef @pietersabel ging het uitzoeken, verving de foto tijdelijk door een nietszeggende stockfoto van een stropdas. Hij had vastgesteld dat er – ten onrechte – geen toestemming was gevraagd. “Normaliter vragen we altijd gelijk toestemming” volgens vk.nl-chef @LaurensVHG op Twitter.
@PieterSabel excuseerde zich bij maker @corrysiegers en vroeg alsnog toestemming. Daar voelde de maakster weinig voor omdat ze “geen zin (had) om met bronvermelding mijn naam te verbinden aan een artikel dat volledig niet aansluit bij mijn opvattingen”. Maar na een tijdje verscheen het bericht opnieuw – nu met een 3e foto – wel met de juiste credits, namelijk van Dichtbij-hoofdredacteur Bart Brouwers (@brewbart) die zijn plaatje had aangeboden aan de Volkskrant.
De eerste vraag is natuurlijk waarom de Volkskrant niet meteen de juiste credits plaatste. Dat was ook wel ironisch omdat iedereen – inclusief @PhRemarque – zich had uitgesproken tegen het ongevraagd gebruiken van content van anderen. Dat bleek dus een misverstand, en een misverstand dat snel was opgelost.
Maar na een tweet van Jeroen Schreurs rees een andere vraag: van wie zijn Twitterfoto’s eigenlijk? Of je Facebook-foto’s, of je blog-foto’s? Van Twitter, van je zelf? Van iedereen? Moet je ervoor betalen? Mag je ze zomaar overnemen?
Wie bij Twitter gaat zoeken komt bij een Engelstalige pagina, de terms of service, waar Twitter stelt dat je eigenaar blijft van je content, maar dat Twitter zelf ook eigenaar van je content wordt – non-exclusive (en zonder dat ze de eigenlijke rechthebbende hoeven te betalen). Dus in feite had de Volkskrant ook bij Twitter toestemming kunnen vragen.
You retain your rights to any Content you submit, post or display on or through the Services. By submitting, posting or displaying Content on or through the Services, you grant us a worldwide, non-exclusive, royalty-free license (with the right to sublicense) to use, copy, reproduce, process, adapt, modify, publish, transmit, display and distribute such Content in any and all media or distribution methods (now known or later developed).
Twitter is niet de enige service waarbij je content kan plaatsten die vervolgens niet meer (of niet meer helemaal) van jou is. Tonie van Ringelestijn besteedde op Bright een paar maanden geleden aandacht aan dit fenomeen en noemde de super-handige site TOS-DR waarop je kunt vinden wat er (o.a.) met je rechten gebeurt. Twitter en Twitpic hebben slechte voorwaarden op het gebied van rechten (very broad), evenals Facebook, Google en Delicious. Wie zijn rechten echt wil houden kan beter bloggen en daar foto’s plaatsen.
