Hoofdredacteur Mike Ackermans had afgelopen week een vervelende boodschap voor de lezers van zijn Alphen.cc. Om goede kwaliteit te kunnen blijven leveren voor dezelfde prijs gaat de betaalde krant van Alphen aan den Rijn van vier naar drie verschijningsdagen per week, schreef hij in een brief. En wel per direct, 1 februari. Schrale troost, de website blijft en de abonnee krijgt gratis toegang tot de krant op de iPad. Mocht je die niet hebben, dan kun je er de komende maand wekelijks een winnen.
Geen verrassende ontwikkeling in het Aarlandse; als inkomsten niet aan de norm voldoen moet de directie van HDC Media in Alkmaar (Telegraaf Media Groep) realistisch zijn. Alphen.cc. is in de markt gezet als een nieuw concept – een hybride blad, tussen dagblad en weekkrant in. Geen huis-aan-huisblad, want een betaalde oplage, maar wel een professionele journalistieke redactie, middenin de stad en waar de deur altijd openstaat. Gelanceerd in het kielzog van de opening van het nieuwe stadshart en de advertentiegaranties van publiekstrekker Mediamarkt, zeven jaar geleden.
Dat wetende is het de vraag hoe gelukkig de redenering is die Ackermans koos om zijn brief mee te openen: ‘Alphen.cc keert terug naar zijn roots.’ Over welke roots spreekt de hoofdredacteur hier eigenlijk? Hoe geworteld kun je zijn na zeven jaar pionieren? En ligt daar misschien het probleem van initiatieven als deze? Hoe kun je als krant met gezag binnendringen in een stad als je mag beginnen dankzij een kortlopende advertentiecampagne, onduidelijke journalistieke ambities en met een hoofdredacteur die 50 kilometer verderop kantoor houdt?
Volgen
Een kleine tien jaar geleden besloot het Leidsch Dagblad Alphen aan den Rijn als verspreidingsgebied af te bouwen en met Alphen.cc een compleet nieuw blad in de markt te zetten. Waarbij het .cc in Alphen.cc kwam te staan voor compact-en-compleet, een handige vondst bij het gebrek aan beschikbare normale extensies. Redacteuren van het Leidsch Dagblad kwamen naar Alphen aan den Rijn en lokaal en jong talent kon blijven na bijvoorbeeld een stage. De oplage kwam na de nodige gratis acties uit op een kleine negentienduizend exemplaren. Vast en zeker was dat ook het gevolg van de inzamelingsacties, de wedstrijden, de debatten, de jaarfeesten, de schrijf-, foto- en sportwedstrijden, en zo meer waaraan de redactie meedeed. Aan zichtbaarheid geen gebrek.
Of de redactie er journalistiek het best van kon maken, is de vraag. Compact is de krant zeker, maar of hij ook compleet is hangt van je verwachtingen af. En daar zit wellicht een andere pijn. Een uitgever die ‘midden in het nieuws’ wil staan, zoals Ackermans scandeert, moet een stap verder gaan dan een bij vlagen flinterdunne tabloid produceren – met bovendien het merendeel talking heads, volgend nieuws en leuke weetjes; die bovendien niet investeert, maar kiest voor de bezuiniging als innovatiestrategie.
Lezersbedrog?
Een jaarabonnement op Alphen.cc kost 75 euro. Met de huidige oplage is dat bijna anderhalf miljoen euro lezersinkomsten. Tel daarbij op het half miljoen van de adverteerders, een conservatieve schatting, en je komt op een gegarandeerde omzet van twee miljoen euro per jaar. Hoe hoog moeten de kosten zijn als daar niet wat redelijke procenten winst uit te peuren zijn? Die krant gaat een editie minder maken in de week. Met vier redacteuren die Alphen.cc zullen verlaten is dan de netto balans van deze heraarding: minder journalisten, minder nieuws en minder krant – kortom minder waar voor hetzelfde geld. Winkeliers zijn voor minder met pek en veren de stad uit gedragen.
Dit is deel 3 in de serie: Hoe de krant verdween uit Aarlanderveen (3/26).
