Het is verleidelijk.. zo’n voedselmetafoor: geen fast food maar slow food, dus ook geen snack news maar slow news.
In Dublin is over twee weken zelfs een conferentie over dit thema: From Speed Journalism to Slow journalism.
De Keynote speaker is Megan Le Masurier van de University of Sydney.
Her research is focused on magazines and wherever they take her. In recent years, this has been in the direction of Slow Journalism. She is a leading researcher on the topic of ‘Slow Journalism’ which is the conference theme. She has been appointed as guest Editor for a special issue of Journalism Practise on Slow Journalism which will be published in the second half of 2015.
Erg slow dus
De uitvinder van de Nederlandse versie van fast/slow-news, Irene Costera Meijer, was er overigens van overtuigd dat een mix van die twee een dieet was dat je jonge nieuwsconsumenten nog wel kon voorschotelen.
Ik krijg bij Slow News net zo raar gevoel als bij Longform journalism (slome journalistiek?).
De suggestie wordt gewekt dat het de timing (niet de eerste willen, maar het echt een keer goed uitzoeken) of de lengte (lekker lang doorgaan, alles laten zien en vertellen) zijn die de kwaliteit bepalen.
Dat is behoorlijk bizar. Een goed verhaal kan niet lang genoeg zijn, en een goed verhaal is een goed verhaal ongeacht het moment waarop het gepubliceerd wordt, maar je kan dat niet omkeren: een laat verhaal en een lang verhaal worden niet uit zichzelf goede verhalen.
Ik wil geen slow journalism en long journalism, ik wil good journalism.
Timing en lengte
De timing-discussie gaat over scoops, die in het online tijdperk ongeveer 20 seconden goedblijven. Eigenlijk is 99% van de online journalistiek al slow per definitie… je bent bijna nooit de eerste en als je dat wel bent, gaat iemand anders er fast met je scoop vandoor. Op Google News staat niet de eerste maar de laatste bovenaan…
De lengte-discussie is vooral interessant voor mensen die vroeger bij een krant of tijdschrift hebben gewerkt. Daar werden gekmakende regeltjes gehanteerd: ingezonden brieven max 100 woorden, kortjes 150, verslag 250, interview 600, lang 800 of soms wel 1200 woorden. Heimwee naar de VN-bijlages van 6000 woorden. Altijd gezeur met mensen die per woord werden betaald en daardoor ellenlange stukken inleverden.
Lengte is niet van belang – urgentie en relevantie wel. Je moet geen Snowfal willen maken maar een goed verhaal. Die worden gelezen, gedeeld en aanbeloven…
