Dit verhaal schetst een concept-ecosysteem waarbij de kapitaalkrachtige generatie van dit moment (ja, de babyboomer) de onderhouder wordt van de toekomst van de journalistiek en daarmee tegelijkertijd de toekomst van zijn kleinkinderen waarborgt (en vice versa).
Echt waar!
Voor u verder leest, moet u zich wel beseffen dat de rolopvatting van de journalist hierbij nog weer verder opgerekt zal worden. Het is innovate or die, zoals de Amerikanen zo mooi, vrij vertaald naar Darwin, zouden zeggen!
Ik kom tot deze schets door drie aanleidingen:
- een presentatie van onze eigen lector Piet Bakker over De Stand van de Nieuwsmedia (lees longread hier), waarbij een van de conclusies ongeveer is, dat de toekomst van de papieren krant bright is zolang de babyboomers blijven leven.
- door het onderzoek en ontwikkelwerk dat ‘mijn’ studenten voor de HBO-minor Future News Media uitvoeren, i.o.v. BNNVara, LINDA.Nieuws, NTR, Mindshakes, Onlane en RTL Nieuws.
- doordat mijn aanstaand vaderschap me uiteraard ook existentieel uitdaagt…
Bekostiging
Enfin, als je nadenkt over de vraag hoe journalistiek kan blijven voortbestaan, kom je tegenwoordig toch snel op bekostiging uit. Even uit het hoofd kom je dan gemakkelijk tot dit rijtje:
- adverteerders
- abonnees
- subsidies
- donaties, erfenissen, legaten, schenkingen
- services (bv. personalisatie)
- verkoop van gebruiks- en gebruikersdata aan derden
- lezingen, publicaties
- verkoop van lifestyle-producten (boeken, wijnen, films, reizen)
Ik zal er vast wat vergeten zijn, en je kunt het rijtje nog aanvullen door een poosje door te graven in de literatuur, maar daar gaat het mij niet om. Je komt voor nieuwe oplossingen namelijk al snel op drie concurrerende beperkingen uit, die door design thinker Tim Brown (“Change by Design“) zo mooi zijn opgetekend:
- Feasibility = wat is functioneel mogelijk in de nabije toekomst?
- Viability = wat is waarschijnlijk mogelijk binnen een houdbaar businessmodel?
- Desirability = what makes sense to and for people?
Brown vermeld erbij dat deze drie criteria voor veel probleemoplossers nooit goed zijn samen te brengen. Althans, niet in goede balans.
Motus Generatio
Ik wil wel een poging wagen, en presenteer hierbij een kader voor de oplossing voor de nabije toekomst van de journalistiek, met een uitnodiging aan alle spelers in het (nieuws)medialandschap: legacy, nieuw of nog te starten, om hier eens op te reflecteren.
Toelichting:
Opa en oma nemen een drie-generatie-nieuwsabonnement. Welke uitgever of nu nog onbekende handige services-verknoper dat straks zal aanbieden zullen we vanzelf wel merken… Het komt erop neer dat de grootouders betalen voor het hele pakket, zij zijn immers degenen met de tijd en het kapitaal. Zo krijgt deze groep hun eigen papieren krant, NPO-radio/tv ontvangst, hun kinderen krijgen een soort Netflix en voor groep 3, de kleinkinderen, worden dezelfde onderwerpen en thema’s mediumspecifiek afgestemd op de voor hen geeigende kanalen en platforms, uiteraard passend bij de devices en apps van waan van de dag van die jongste groep.
The catch
De kinderen en kleinkinderen kunnen alleen via het speciale drie-generatie-account bij de content. Zo leert men al jong dat kwaliteitsjournalistiek geld kost, en gaat de consumptie gepaard met social proof: je ziet je familieleden allemaal in enigerlei vorm nieuws consumeren. De data die bij dit gebruik wordt gegenereerd (over platformen, kanalen, devices, media en generaties heen) in combinatie met een leven lang een relatie met je loyale gebruiker (en diens kinderen) is een prospect waarvan veel commerciele partijen zullen watertanden.
Positieve-feedbackloop
De senioren van nu zijn kapitaalkrachtig(1), hebben een intrinsiek gemotiveerde reden (2), krijgen een praktische, actionable manier om (middels nieuwsvoorziening) bij te dragen aan de intellectuele en sociale toekomst van hun kleinkinderen(3), dragen zo ook weer bij aan de investeringen die de nieuwsproducenten moeten doen voor diezelfde toekomst (4), zodat die op hun beurt de senioren weer hun krant en televisie kunnen blijven bieden(5). En zo komen we uit bij de gelukkige senior. Waar we ook begonnen.
Vergeet de nieuwe hardware niet
Uiteraard wordt het internet-of-things en de draagbare computer niet vergeten: de wearable die elk familielid krijgt, geeft aan en synchroniseert over welke actualiteiten drie generaties op hun eigen manier hun nieuws hebben geconsumeerd, zodat suggesties voor gespreksonderwerpen worden geboden bij de bi-wekelijkse oppasdag van opa en oma. En het huis waar de generaties wonen en elkaar ontmoeten, stemt gezamenlijke en individuele nieuwsbehoeften op elkaar af. Met uiteraard ruimte voor integratie van 3rd party services voor entertainment, fitness en dergelijke.
“Dus opa, kunt u nog wat nieuws-snaps voor me kopen, mijn tegoed is op,” zal in de nabije toekomst wellicht steeds vaker te horen zijn bij een gezin bij u in de buurt.
Feasible, viable en desirable?
