Bronnen die door de New York Times worden geïnterviewd mogen achteraf niet meer hun citaten wijzigen. Volgens Public Editor (ombudsman) Margaret Sullivan kregen bronnen teveel invloed op de inhoud van de berichtgeving. Daar zou nu een einde aan moeten komen. Een ideeje voor Nederland?
Op de website van Poynter analyseert Andrew Beaujon de beleidswijzing.
Het goedkeuren van citaten “puts so much control over the content of journalism in the wrong place” volgens NYT Executive Editor Jill Abramson. Een staf-memo:
“So starting now, we want to draw a clear line on this. Citing Times policy, reporters should say no if a source demands, as a condition of an interview, that quotes be submitted afterward to the source or a press aide to review, approve or edit.”
Obama
Volgens een eerder artikel uit de NYT is het vooral bij de Obama-campagne vrijwel onmogelijk een interview te maken zonder dat de geïnterviewde eist dat hij of zij het mag autoriseren.
“The quotations come back redacted, stripped of colorful metaphors, colloquial language and anything even mildly provocative. They are sent by e-mail from the Obama headquarters in Chicago to reporters who have interviewed campaign officials under one major condition: the press office has veto power over what statements can be quoted and attributed by name.”
Gegenlesen
De Amerikaanse media houden er verschillende praktijken op na, de Huffington Post staat het toe, persbureau AP niet. In Zwitserland peilde Persoenlich de meningen, ook hier uiteenlopende praktijken:
“Interviews und einzelne Quotes geben wir immer und konsequent zum Gegenlesen” (Blick am Abend) & “Die Autorisierung gestehen wir nicht zu” (Die Zeit)
In Nederland pleitte de huidige Telegraaf-hoofdredacteur Sjuul Paradijs al eerder voor een ban op autorisatie. Toen kreeg hij het er niet door. Hoe zou het nu zijn?
