“CU roept moslim jongeren op afstand te nemen van haat-imam” kopt de Volkskrant vanmorgen. De Christenunie waarschuwt jongeren in Almere voor de Palestijns-Britse prediker Haitham al-Haddad omdat hij de doodstraf bepleit voor overspel en afvalligheid. ‘Hoe komen die moslims er toch bij om afvalligen te willen doden?’ vraag je af als je zoiets leest. En dan blader je door en word je gesterkt in je idee dat er veel gevaarlijke gekken onder moslims rondlopen.
Meer context
Zou zo’n berichtje anders kunnen? Meer context over wat hier achter steekt? Volgens het journalistieke wonderkind Ezra Klein (meer dan 40.000 abonnees voor zijn Washington Post blog) zou dat wel moeten. Hij reageert natuurlijk niet op dit bericht, maar vindt wel dat goede journalistiek andere verhalen moet brengen en dit soort berichten van meer context zou moeten voorzien.
Deuteronomium
Hoe zou dat in dit geval kunnen? Door te wijzen op het in vele religies terugkerend motief van het doden van ongelovigen. Wijs bijvoorbeeld op deze bijbeltekst (Deuteronomium 13: 6-11) waarin staat dat je mensen die in een andere god geloven moet doodslaan. Het idee dat je de wet aan je laars kunt lappen in naam van een hogere wet is ook in onze cultuur gemeengoed. Denk aan Antigone die tegen de wet en de wil van haar oom en vorst Creon, het lijk van haar vermoorde broer begraaft. Velen zien dat als de ultieme vorm van ethiek. Doen wat je hart je ingeeft. In het boek Ethiek in de Journalistiek wordt het zelfs als de ware journalistieke houding aangeprezen. De filosoof, wiskundige en theoloog Blaise Pascal verwoordde die gedachte in zijn apologie voor het christelijk geloof, Penseés, als volgt la vrai morale se moque de la morale (de ware moraal neemt een loopje met de moraal, fragment 467 in editie Gallimard).
Voor wat meer inzicht zou het misschien wel helpen om nieuws over haat-imams in die context te bespreken.
