Geëngageerde, transparante journalistiek voor hoogopgeleide jong volwassen, dat is de korte omschrijving van Mindshakes. Het journalistieke platform is vandaag gelanceerd door het Mediahuis (o.a. NRC) en probeert een jonge doelgroep aan te spreken door verhalen te vertellen die de lezer raken (hun eigen woorden). Het team bestaat uit journalisten, tekenaars, filmmakers en fotografen. Dat belooft dus crossmediaal te worden!
Mijn eerste indruk op basis van de omschrijving was dat dit een site is die echt crossmediaal verhalen gaat vertellen. Dus niet; een fotootje en een linkje, maar echt kijken hoe een verhaal het beste tot z’n recht kan komen. In 2010 pleitte ik hier al voor in mijn scriptie, en ik word hier dus heel erg blij van. Op de openingsdag vinden we al geschreven stukken, video’s (twee verschillende formats) en een strip (zo’n echte journalistieke strip over een vreselijk naar onderwerp: Als je ouders je ontvoeren naar een bootcamp in China). Bij de producties vind je ook een tabje Mindfood waarin je alle gebruikte bronnen vindt.
Mindshake gaat ook werken met content van partners. Wat dit precies inhoudt wordt niet helemaal duidelijk. Zelf zeggen ze het volgende tegen Adformatie: “Onze missie is om klanten nieuwe en tailormade brand solutions te bieden die net zo aantrekkelijk, krachtig en effectief zijn als de redactionele inhoud. Het platform biedt klanten en partners dezelfde tools en mogelijkheden die wij zelf inzetten op Mindshakes. Dit wordt gedaan door de juiste digitale technologie te creëren, door premium content te verspreiden en deze te verbinden aan een publiek van goed opgeleide jonge volwassenen.” Zijn dit veel woorden om te zeggen dat ze werken met advertorials? Tja, het geld moet toch ergens vandaan komen. Als je journalistieke transparantie zo hoog in het vaandel hebt staan, moet je ook duidelijk zijn over je eigen verdienmodel. Cocainenomics van WSJ-studio bewijst dat advertorials producties kunnen zijn waar je als redactie trots op mag zijn, en als lezer erg blij van wordt.
