Delen is de nieuwe mediareligie. Content is niet langer king. Sharing is sexy.
Kijk naar Buzzfeed. Hun succes danken ze aan share en niet aan search. Kijk naar Twitter: altijd als eerste door het delen. Kijk naar Facebook: deel je vakantiefoto’s, deel je relatieproblemen, deel je aambeien.
Vanmiddag had de MediaWerkGroep (MWG) – branchevereniging van en voor mensen in de commerciële communicatie – het over “Het evangelie van het delen”.
Dagvoorzitter was BNR-nieuwslezer Rens de Jong. Dol op delen:
“Ik geloof niet meer in grote mediatitels. (…) Door de democratisering van het kanaal zul je veel meer mensen zien (content creators) die op veel verschillende platformen hun boodschap kwijtkunnen. Het vak journalist verdwijnt.”
Briljant! Rens deelt zelf ook vanallles: “ik deel vaak mijn treincoupé, ik leen spullen uit met peerby, ik deel mijn problemen met Twitter.”
De denkfout van de grote verdelers is dat ze over het hoofd zien dat dingen eerst gemaakt moeten worden voordat je ze kan delen. Nieuws bestaat niet uit de problemen van Rens, niet uit de vakantiefoto’s van de buren of de aambeien van je tante.
Echt nieuws wordt meestal gemaakt door journalisten.
Robert Picard schreef op zijn blog een stuk over twee soorten journalistiek: service-journalistiek (doorgevers, copy-paste-artiesten, aggregators en curators) en de maak-journalistiek. De laatste soort zijn de uitzoek-journalisten en de onderzoeksjournalisten: de makers. Alleen nieuws dat eerst gemaakt is kan je delen.
Delen is geen creëren. Crap wordt geen goud als het wordt gedeeld. En gedeelde crap is dubbele crap.
