‘Laten we niet het haatspel spelen,’ schreef een student op de Facebookpagina van een van de vakken die ik geef. Hij reageerde daarmee op uitlatingen van andere studenten die in minder vriendelijke woorden lieten weten dat ik niet duidelijk was geweest over een opdracht. Moest ik daar wat mee? Ik schreef in een antwoord dat ik bij het nakijken had gemerkt dat ze uitstekend zelfstandig kunnen nadenken. Daar kreeg ik vier “likejes” op.
Niets bijzonders. Behalve dat ik begreep dat je Facebook in het onderwijs voor meer kunt gebruiken dan snel informatie uitwisselen. Door persoonlijk te reageren op wat er speelt, geef je terloops iets mee wat je in je lessen misschien nooit voor elkaar krijgt. Bijvoorbeeld wat het betekent om je als professional te gedragen. Kan Facebook daarbij helpen? Maar hoe ver ga je? Wat is de juiste toon? Hoe persoonlijk word je?
Handleiding
Er bestaat een handleiding Facebook for Educators, geschreven door drie academici in samenwerking met Facebook. Ze geven praktische tips voor het gebruik van Facebook in het onderwijs, en gaan ook in op zaken als ‘community building’ en verantwoordelijkheid. Volgens het handboek zou je met Facebook een ‘culture of compassion’ kunnen creëren. Hoe, staat er niet bij. Maar je kunt je voorstellen dat het gaat om aandacht voor de dingen waar studenten zich mee bezig houden.
Snoeppot
Het doet me denken aan wat Fleur Besters van het Eindhovens Dagblad me eens vertelde over een groep studenten die ze begeleidde bij het maken van online producties voor de krant. Soms zaten de studenten er helemaal doorheen. Fleur zette dan een snoeppot op tafel Al snel kwamen de verhalen over verbroken relaties, ruzie in de familie en andere persoonlijke sores. Door de band die Fleur op die manier met de studenten kreeg, waren ze ook bereid om hard te werken voor de krant. Zou Facebook als zo’n snoeppot kunnen werken?
Nieuwe normen
In een recent artikel schrijft José van Dijck hoe op Facebook de mix van persoonlijke-, publieke- en organisatiebelangen nieuwe sociale normen doet ontstaan. Om te begrijpen hoe dat werkt, kun je niet uit de voeten met het gebruikelijke onderscheid tussen het persoonlijke- en het publieke leven. Je hebt andere analytische begrippen nodig om greep te krijgen op de dynamiek van sociale media als Facebook.
Informatie uitwisselen, contact leggen en zelfexpressie lopen op Facebook door elkaar. De een speelt er handiger mee dan de ander. En wie er zeker handig mee speelt is Facebook zelf, die je onuitwisbare digitale spoor te gelde maakt.
Leuk of niet, als onderwijsinstelling heb je onherroepelijk te maken met de invloed van Facebook.
Wat zijn jou ervaringen als docent of student met het gebruik van Facebook in het onderwijs? Wat werkt wel, en wat niet? Of moet je dit soort vragen niet stellen?
