De voorbije maanden zijn zeer leerzaam geweest voor mij. En loodzwaar. Voor het eerst in mijn leven heb ik een paper geschreven: een artikel dat het predikaat ‘wetenschappelijk’ verdient. Althans, dat hoop ik. Afgelopen zondag heb ik het aangeleverd bij de Katholieke Universiteit Leuven, vrijdag 10 februari mag ik het daar presenteren aan een bloeddorstige meute collega’s.
Mooi stuk hoor. 7661 woorden. 24 pagina’s, waarvan zes velletjes met literatuurverwijzingen. Theorieën over populisme, autoriteit, effectiviteit en legitimiteit. En heel veel onderzoeken naar Wilders, de woorden van Wilders, en Wilders & de Media. Mijn vraag luidde wat Geert Wilders aantrekkelijk maakt als onderwerp en bron van nieuws voor Nederlandse journalisten.
Het antwoord verklap ik niet. Nog niet. Kom daarvoor vooral langs in Leuven. Wel wil ik graag enkele observaties met de lezer delen, dingen die mij opvielen along the way. Allereerst deze: het valt best mee met de kwaliteit van afstudeervisies op de School voor Journalistiek. Althans, als ik het vergelijk met de dertig masterscripties die ik bekeken heb.
De vijf briljante exemplaren niet te na gesproken: wat een feitelijke fouten, wat een taalfouten ook… Verkeerde data bij Wilders’ uitspraken of bij verkiezingen. Met meervoud verwijzen naar enkelvoud. Hoofdletters in plaats van kleine letters, en vice versa. Noem het maar details. Van afstuderende academici mag je mijns inziens precisie verwachten. En van degenen die hen beoordelen helemaal.
Ja, het is makkelijk veroordelen als je zelf nooit fouten maakt. Dat is mijn tweede punt: wat is het makkelijk om fouten te maken! Goddank heb ik nog een extra zondagmiddagje de tijd genomen om mijn paper op missers na te kijken, voordat ik haar verstuurde. Oeps, nog net ‘Tsunami van moslims’ door ‘Tsunami van islamisering’ vervangen. Ongetwijfeld is mij ergens nog een fout ontgaan…
Brengt me tot een derde en laatste punt. Het valt me op dat heel veel scripties en wetenschappelijke artikelen zo nadrukkelijk partijdig zijn. Althans wel als het om Wilders gaat. De man veroorzaakt heftige opinies en controverse. Zelfs bij academici. Die beruchte scriptie waarbij een student een tien scoorde door Wilders wetenschappelijk verantwoord fascist te noemen, heb ik niet bekeken.
Dan nog kom je heel veel passages tegen waarin de auteurs slechts met de grootst mogelijke moeite hun weerzin tegen Wilders kunnen verbergen. Of die moeite helemaal niet doen. Ik heb een andere opvatting van wetenschap. En van journalistiek. Hopelijk ontdekt de lezer van mijn paper niet wat ik van de man vind. En vind je wel een antwoord op de vraag die ik me stelde.
We zullen zien. Ik heb geprobeerd wetenschap te schrijven. Misschien is het gelukt.
