Zolang er geen vaccin gevonden wordt, hebben we alleen ons (gezond) verstand om COVID-19 te beheersen. Daarom een dagelijkse post met links en kanttekeningen over het raakvlak tussen virus en journalistiek. Aflevering 1, 25 maart 2020 (Chris van der Heijden & Sebastiaan van der Lubben)
**
Coronavirus slijpt scherpe kantjes
Het barst van de sites internetpagina’s waarop journalisten goede raad wordt gegeven en te lezen staat welke bronnen betrouwbaar zijn. Het meeste daarvan ligt nogal voor de hand en is eigenlijk weinig anders dan anders, met één verschil: het gaat nu op het scherpst van de snede. Het is geen theorie meer, het is praktijk, levensnoodzaak. Dit geldt voor zo goed als alle traditionele journalistiek ‘lessen’ van de journalistiek. Pas op voor kletskoek. Vat de zaak niet licht op. Zorg ervoor dat je geen paniek zaait. Wees kritisch. Dergelijke wijze raadgevingen vind je bijvoorbeeld bij het Reuters Institute en bij het Center for Health Journalism. Ze vertellen hetzelfde als altijd maar dan anders. [cvdh]
Corona en onze therapietrouwheid
Je co-schap gaat niet door vanwege corona, wat dan? Leidse co-schappers besloten een onderzoek op te zetten naar de manier waarop het publiek op de hoogte raakt van coronamaatregelen en wat ze daarvan vinden. Internationaal. Bedoeling is om in kaart te brengen hoe verschillende maatregelen in verschillende landen worden gewaardeerd: publieksonderzoek dus naar de vraag hoe officiële mededelingen aankomen. Relevant onderzoek ook, want naleven van richtlijnen is momenteel het enige wat we tegen het virus kunnen inbrengen. Het universiteitsblad Mare sprak met de groep van zes onderzoekers over hun opinieonderzoek. En: u kunt zelf meedoen door hun vragenlijst in te vullen. Onbekend is wanneer de uitslagen van het onderzoek bekend zijn. [SvdL]
Corona sloopt de betaalmuur
Onlangs besloot het Eindhovens Dagblad om het meeste coronanieuws voor iedereen te ontsluiten, Het Parool doet dat ook. Trouw, Volkskrant, ND, RD, NRC … Ze hebben allemaal een gratis liveblog, nog maar te zwijgen over hun gratis podcasts (hier, hier en hier, om maar wat voorbeelden te geven). Belangrijk dat in tijden van crisis mensen gratis nieuws kunnen krijgen. Maar … hoezo, niet gratis? Het virus is voor iedereen op de voet te volgen: hoogwaardige, kwalitatief goede journalistiek voor noppes! Je kan de stelling dus ook omdraaien: waarom hebben mensen daar niet een paar euro voor over voor al dit goede werk (blogt Chris Klomp)? Vindt ook Frits van Exter (voorzitter RvJ): “Wellicht is een donatiemodel een goed idee, maar een ouderwets abonnement is dat zeker. Zie het als een gezonde investering op langere termijn.” [SvdL]
Coronavirus schuurt & breekt
Toch zijn het niet bij wijze raadgevingen dat COVID-19 en journalistiek schuren en kraken. Daar is het vooral meer en sterker van hetzelfde. Nee, waar het schuurt is bijvoorbeeld in Spanje waar mensen de straat niet op mogen maar journalisten toch geacht worden het nieuws te brengen. Hoe doe je dat? Het kraakt in Hongarije waar de regering mensen oppakt als ze over het virus berichten. Het kraakt in sommige Afrikaanse landen en in India waar de journalistiek een eigen boodschap moet zien te vinden omdat de aanwijzingen van de WHO er onbruikbaar zijn. Het schuurt in de sportjournalistiek: hoe bedrijf je die als er geen sport is. Zo is er veel en veel meer. De directe bedreigingen voor journalisten bijvoorbeeld, ook zij vormen tot op zekere hoogte een risicogroep. De voor de hand liggende berichten over corona en journalistiek (pas op voor kletskoek e.d.) zijn belangrijk maar de schurende berichten, daar gebeurt het pas echt. [cvdh]
Tips? Mail / tweet gerust naar (een van beide) auteurs: @vanderlubben en chris.vanderheijden@hu.nl.
