Bij DWDD een discussie over Blendle: is het heling of is het heilig? Worden stukken van freelancers doorgeplaatst zonder ze daarvoor te betalen en zonder hun toestemming (heling dus) of is het de redding van de media omdat er een “nieuw journalistiek businessmodel is uitgevonden”, heilig dus?
Welnu: er is natuurlijk vanalles geregeld. Freelancers verkopen hun artikelen aan een opdrachtgever en in het contract staat wat er wel en niet mag.
De harde waarheid: meestal mogen opdrachtgevers alles, soms krijg je de optie om iets tegen te houden of extra geld.
De meeste kranten en tijdschriften zien Blendle als een kiosk: een plek waar de krant of het tijdschrift verkocht wordt, dus er hoeft niks geregeld geworden. Namens een deel van de freelancers heeft Wijbrand Schaap zich daar al eens erg boos over gemaakt, het is volgens hem een extra platform, een extra publicatie.
Dat is dus de juridische methode – haarkloverij die jaren kan duren. Maar het kan ook anders.
Er zijn namelijk tijdschriften – VillaMedia en New Scientist (NWT Magazine) – die zeggen freelancers extra te betalen als er via Blendle arikelen worden verkocht.
Dat laatste is natuurlijk de oplossing. Zo werkt het bijvoorbeeld ook bij artikelen die via The Post Online Magazine worden verkocht. Als ik mijn artikelen zelf promoot verdien ik meer. Dus als een medium meer wil verkopen via Blendle moeten ze hun freelancers niet afknijpen en uitzuigen maar inzetten voor de verkoop. Winwin schijnt zoiets te heten.
