Als je wilt laten zien hoe vliegdekschepen zich samentrekken in de buurt van Syrië, dan is het handig om dat in een kaart te zetten. Zoals het ook handig is om een diagram te gebruiken om te laten zien hoeveel geld er wordt uitgegeven aan geheime spionage. Dit soort informatievisualisaties wordt steeds vaker gebruikt. Toch is niet iedereen even enthousiast over dit soort plaatjes. Het kan een heel gepuzzel zijn om te achterhalen wat er wordt bedoeld. Hoe zorg je ervoor dat informatie visualisaties dat doen waarvoor ze bedoeld zijn: snel en duidelijk informeren over ingewikkelde zaken?
Binnen het project Every Picture Tells a Story doen we onderzoek naar het maakproces van datavisualisaties en hoe dat efficiënter kan verlopen om tot een optimaal eindresultaat te komen. Hiervoor hebben we de productie van een zestal visualisaties van a tot z geobserveerd en interviews gehouden met alle betrokkenen.
Wat we zagen, is dat visualisaties door verschillende disciplines worden gemaakt, maar zonder goede afstemming of integratie. Terwijl de tekstschrijver bezig is om in begrijpelijke taal de boodschap over te brengen, controleert de data-analist of de cijfers kloppen en bekijkt de vormgever of het past bij het huisstijl van de opdrachtgever. Maar er is vaak geen gezamenlijke blik naar het eindproduct. Dit heeft te maken met de verschillende vaardigheden, maar ook met verschillende mind-sets.
Men denkt eerder vanuit een eigen expertise dan vanuit het eindproduct. Daarnaast, en zeker niet onbelangrijk, blijkt dat vormgevers of ontwerpers laat in het proces worden betrokken en vaak enkel als uitvoerder worden ingezet. De ‘tekstmensen’ of dat nou journalisten of account managers zijn, bepalen grotendeels hoe het product eruit gaat zien, welk doel het dient en welk verhaal er wordt verteld. Zoals een vormgever op een redactie het verwoordde: “Wij zitten achter ons bureau en de journalist komt achter onze pc staan om opdracht te geven wat voor visualisatie zij zouden willen.” Deze hiërarchie belemmert een efficiënte en prettige samenwerking tussen de mensen die samen moeten werken om een goede visualisatie tot stand te brengen.
Tot slot, zien we dat veel organisaties het interessant vinden om meer met beeld en visualisaties te werken, maar er zijn er maar weinig die er echt de noodzaak van inzien. Dit gebrek aan urgentie zien we dan ook terug in de geringe investering in processen, mensen en middelen.
Een goede visualisatie vergt dus een grote mate van samenwerking tussen verschillende disciplines, waarbij niet hun expertise maar het gezamenlijke eindproduct centraal staat.
Het onderzoek zal worden gepresenteerd op The Future of Journalism Conference aan de Cardiff University op 13 en 14 september.
