Hier is mijn observatie: in de journalistiek & media is iedereen het met elkaar eens. Dat gegeven alleen al lijkt me een bijzonder verschijnsel. En wellicht ook ongezond. Zowel over de oorzaken van de teloorgang van ‘onze industrie’ als over de te zetten stappen voor het redden ervan. Of het nou om de Nederlandse markt gaat of die in de VS.
Een korte bloemlezing uit nieuwsbrieven, tweets, Medium-posts en andere kanalen waarop industrie-watchers hun zegje doen. (In Trump-retoriek):
- Iedereen zegt kwaliteitsverhalen te maken om te onderscheiden:
“Binnen het overweldigende media-aanbod kunnen wij ons in het maandblad VN onderscheiden met verhalen waar we lang en hard aan hebben kunnen werken. Documentaires op papier, diepgravende onderzoeksjournalistiek, interviews die ver voorbij het oppervlakkige gesprek gaan en schitterend geschreven literaire reportages.”
– Vrij Nederland, 27 juni 2016
- Iedereen zegt het juiste publiek op het juiste kanaal te willen (be)dienen:
“Onze jeugdige doelgroep kijkt via YouTube”, legde hij uit toen hij onlangs te gast was in Zomergasten. “Als ik een jong iemand vraag wanneer mijn programma wordt uitgezonden, komt hij hooguit door de titel op zondag, maar niet omdat hij het live heeft zitten kijken.”
– Arjen Lubach, Zomergasten 2016 (via Numrush.nl), 24 aug. 2016
- Niemand wil bereik, iedereen wil impact:
“In de strijd om bereik gaan media allemaal op elkaar lijken. Nieuwe online titels weten exact waarom ze zijn begonnen, maar traditionele mediabedrijven raken zichzelf door het viralvirus steeds meer kwijt. Offline is de druk minder hoog. Er zijn budgetten voor mooie verhalen, want de bereik- en kijkcijfers zijn min of meer stabiel. Maar online is het bereik wel realtime meetbaar, en door de bereiksgeilheid wordt er wat afgekopieerd en verliezen titels hun unieke signatuur.
[…]
Als je stuurt op impact, heb je ook niet meer die eeuwige discussie over print en online. Web first, mobile first: bullshit. Het is content first, en vervolgens maak je ook voor de distributie je beslissingen op basis van impact. Als je een primeur kunt houden, wacht je tot de krant van de volgende dag, zodat je aangehaald wordt in het ochtendnieuws. Zo niet, dan ga je bijvoorbeeld voor tweets en een livestream en zorg je dat je online de eerste bent.”– Gonnie Spijkstra ‘Fuck bereik. Uitgevers ga voor impact‘, 22 augustus 2016
“Our only salvation will be to question *everything* about our mass-media business models as we enter a new reality, starting with the value of reach in an age of abundance and endless competition. Yes, reach matters but only if we have something of value to convert all those folks to. We have to shift from reach to relevance, volume to value. “
– Jeff Jarvis, ‘Native Advertising: Another False Messiah?’, 22 augustus 2016 - Iedereen zegt dat elke organisatie voor zich moet bepalen welke metrics van belang zijn:
“Looking at Google Analytics for pageviews and unique visitors is a good way to measure traffic to our site, but we knew we needed a way to measure engagement more holistically.”
“Every organization that takes an approach like this needs to figure out for itself how it values its audience actions,” Rinat said. “This is just how we value our audience’s actions based on our goals for engagement, based on goals for growth and based on the brand that we’re trying to build.”
- Iedereen zegt dat diezelfde metrics onduidelijk en zeker niet zaligmakend zijn:
“Elke uitgever die niet aan video op Facebook denkt, loopt gegarandeerd bereik mis. Over dat bereik is trouwens nog wel onduidelijkheid. Zo zou een ‘view’ al een ‘view’ zijn als een gebruiker zonder geluid minstens drie seconden naar een video kijkt.”
- Iedereen klopt zichzelf natuurlijk wel even op de borst wanneer cijfers indrukwekkend lijken:
“One million people now have a Blendle account. If you’re not one of those yet, you’re only a click away […] ”
– Alexander Klopping ‘One Million‘, Medium.com 12 augustus 2016
Subscribers of installs… who cares, Alexander! Als het dan toch om metrics gaat, is vooral #DAU belangrijk: daily active users. En die cijfers worden dan weer niet zo vaak van de daken geschreeuwd…
HBO-serie Silicon Valley neemt metrics op de hak in DAU-episode - Iedereen vind dat nieuwsorganisaties teveel afhankelijk zijn van de platformen, maar weet dondersgoed dat het goed geld kan opleveren:
“Even smaller sites are making bank on the surge of interest in the Republican nominee. Liberty Writers News, a two-person site operating out of a house in the San Francisco Bay Area, generates income of between $10,000 and $40,000 a month from banks of ads that run along the side and bottom of every story.
Paris Wade and his partner Ben Goldman have mastered the art of getting traffic. The ability to write a clickbaity headline, toss in some user-generated video found on YouTube, and dash off a 400-word post in 15 to 30 minutes is a skill they don’t teach in journalism school, says Wade, who graduated from the University of Tennessee with a degree in advertising.”
- Iedereen wil af van eyeball-journalistiek:
“Medium had its biggest week ever last week — or so we might claim. By number of unique visitors to medium.com, we blew it out of the park. The main driver was a highly viral post that blew up (mostly on Facebook). However, the vast majority of those visitors stayed a fraction of what our average visitor stays, and they read hardly anything. That’s why, internally, our top-line metric is “TTR,” which stands for total time reading. It’s an imperfect measure of time people spend on story pages. We think this is a better estimate of whether people are actually getting value out of Medium.”
– Ev Willams, oprichter Medium – ‘A mile wide, an inch deep’, 6 januari 2015
- Iedereen ziet een hoopvol voorbeeld in de Verenigde Staten:
“That first season had a happy ending. The 2-year-old podcasting business [Gimlet Media, LV], now home to six shows, relies on a mixture of host-read advertising, creative services for brands and membership revenue to make money.”
– Nieuwsbrief Elger van der Wel over Gimlet Media, Digiday.com, 19 augustus 2016
Hmmm… host-read advertising… Hoe vernieuwend!
Als alle journalism-watchers het zo met elkaar eens zijn, waarom verandert er in de praktijk dan zo weinig?
Het simpele antwoord is: wie betaalt, bepaalt. Bij NetFlix, de Wall Street Journal en De Correspondent zijn het de gebruikers, en dus zitten deze organisaties automatisch in het waarde-engagement-impact-relevance-kamp. En dus zit de anderen automatisch in het bereik-volume-metrics-kamp, waar de adverteerder bepaalt.
Experiment
De moeilijkere antwoorden vergen experiment. In gedachten en in de praktijk. Het is dan ook verfrissend wanneer journalism-watchers uit hun heersende narratief breken. Lees bijvoorbeeld de toekomstschets van Klaske Tameling in Villamedia (‘Het jaar 2026: het maatwerk van de nieuwstoren‘) of kijk naar collega Marco van Kerkhoven met zijn Pop-up Newsroom-project.
Where the magic happens
Tot slot is het vooral ook heel gezond wanneer een industrie die anderen de maat neemt en bevraagt, die uitlegt, relativeert, nuanceert en reflecteert op ontwikkelingen in het leven van het publiek, dat die industrie dat ook op zich zelf toepast. Die niet alleen de verschillende meningen van anderen brengt, maar zichzelf en anderen ook uitdaagt om niet-heersende zienswijzen op de eigen industrie en interne ontwikkelingen toe te laten.
***
Wil jij op wekelijks op de hoogte worden gesteld van wat de watchers zoal schrijven, alerts krijgen wanneer ze het echt oneens zijn met een ongevraagd pushbericht of d.m.v een nieuwsbrief die meestal net even later komt dan je dacht? Ja? reageer dan met #JaMeta (op twitter, instagram, FB of tv).
